میلاد حضرت مسیح ع مبارک باد

622 سال پیش از هجرت حضرت رسول‌الله(ص) بود ، همان مبارک روزی که حضرت روح‌الله، در جان حضرت مریم(س) شکفتن گرفت و آن بانو، به فرزندی الهی بشارت داده شد؛ همان دم که حق‌تعالی فرمود:«هنگامی را که فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای(وجود باعظمتی‌) از طرف خودش بشارت می‌دهد که نامش«مسیح(ع)، عیسی پسر مریم(س)» است....»[آیه 45- سوره 3]

همان روزی که پروردگار به واسطه مقدس بانویی به نام«مریم(س)» یکی از بزرگترین معجزات الهی را رقم زد تا«عیسی(ع)» مسیحای مردم دردمند شوند و منادی یکتاپرستی قومش...

همان طفلی که در دفاع از پاکدامنی مادرش، در بدو تولد، اعجازگونه زبان به تکلم گشود تا مقدس بودن مریم(س) را به اثبات برساند و مقام نبوتش را در مقابل عالمان و حاضران به نمایش بگذارد.

همان دم که در قنداقه‌ی پاکش فرمود؛ «من بنده خدایم، او کتاب(آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است و مرا(هرجا که باشم) وجودی پربرکت قرار داده و تا زمانی که زنده‌ام مرا به نماز و زکات توصیه کرده است و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و جبّار و شقی قرار نداده و سلام(خدا) بر من در آن روز که متولد شدم و در آن روز که می‌میرم و از آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد.»[آیه 30- سوره 19]

آری عیسی(ع) با حضورش، مسیحای دل‌های غم‌گرفته و التیام مردم ستمدیده بود تا به قومش بیاموزد دنیا تنها مزرعه‌ای برای کشت محصول آخرت است و پلی برای رسیدن به سعادت و قرب پروردگار یکتا؛ به‌همین دلیل گفته است:«دنیا پُل است. از آن عبور کنید و آن‌را آباد نکنید».[1]

و تاکید داشت که«وقتی دینتان سالم مانده، به خاطر از دست دادن دنیا تأسف نخورید؛ همان‌طوری که اهل دنیا وقتی دنیایشان سالم باشد، به خاطر از دست رفتن دینشان تأسف نمی‌خورند»[2]

یا عیسی مسیح(ع) در حق قوم آخرین منجی عالم بشریت دعا کن تا ما نیز بتوانیم حافظ دین و یاور آخرین سلاله پاکان باشیم و سعادت را تحت ولایتش مشق کنیم تا رستگار شویم.

میلاد حضرت عیسی مسیح(ع) تهنیت باد.